[b]Chapter 4[/b] Isang araw, tenext ako ni Ate Mae at may sinend siya sa akin na picture. Lalaki na sobrang gwapo. Mukhang matangkad, chinito, maputi at mukhang artostahin na kamukha ni Xian Lim. “Ate Mae, sino tong nasa picture? Ang gwapo naman.” “Si Michael yan. Hahaha.. Kilig ka noh? “Hindi naman.” Ang pag-sinungaling kong sagot. Ang totoo niya kinilig ako ng sobra at tumibok ang puso ko noong nakita ko ang picture ni Michael. Sobrang gwapo naman kasi talaga. Hindi ko nga lang sinabi kay Ate Mae at baka sabihin pa niya kay Michael. Sinave ko ang picture ni Michael sa cellphone at lagi ko itong tinignan. At noong minsan ay nabistado ako ni Mama at nakita niya ang picture. Bigla niyang inagaw sa akin ito. “Mama, bakit mo kinuha ang cellphone ko?” “Anak, titignan lang naman itong picture tapos ibabalik ko din sa iyo.” Ngiting-ngiti siya noong nakita niya ang picture. “Gwapo tong lalaki, sino ba siya? “Mama, si Michael po yan. Siya po ang textmate ko. Pinadala sa akin ni Ate Mae ang picture na yan.” Sagot ko kay Mama. “Nagwagapuhan ka noh? Kaya mo sinave.” Ani ni Mama sabay ngiti. “Opo, Mama. Nagwagwapuhan ako sa kanya. Pero sana matanggap niya ako kapag nalaman niya na ganito ako.:” “Oo. Matatanggap ka naman niya. Maganda ka naman at mabait. Basta magdasal ka lang na sana’y magtagal ang friendship ninyo.” “Opo nga. Ayun po ang lagi kong pinagdarasal.” Sabi ko kay Mama sabay buntong hininga.